Het exploitatieplan als instrument voor een effectief kostenverhaal
Echter de kosten van de locatieontwikkeling (waaronder het bouwrijp maken en inrichten van het openbaar gebied) komen ten laste van de partij die de grondexploitatie voert, vaak de gemeente. Door middel van de nieuwe ‘Wet ruimtelijke ordening’ (Wro) kan een gemeente daarom de kosten van de locatieontwikkeling deels verhalen op de partijen, wier grond door de bestemmingswijziging in waarde stijgt. Deze kostenverhaalmogelijkheid wordt geboden door het gelijktijdig met het bestemmingsplan vast stellen van een ‘exploitatieplan’. Bovendien is het opstellen van een exploitatieplan in veel gevallen verplicht indien de gemeente niet alle voor ontwikkeling benodigde gronden in bezit heeft, dan wel zij nog niet een overeenkomst omtrent kostenverhaal hiervoor heeft gesloten.
Daarnaast kunnen in een exploitatieplan nadere eisen worden gesteld ten aanzien van de ligging en fasering van sociale woningen en kavels voor particulier opdrachtgeverschap. Ook kunnen, indien een zelfrealisator de locatie zelf wil inrichten, eisen aan de uit te voeren werkzaamheden, evenals uitvoeringsregels, gesteld worden.
Het exploitatieplan bestaat uit een plankaart, voorschriften (locatie eisen), een toelichting en een exploitatieopzet (incl. fasering).
Onze expertise
Heeft u gronden in bezit en heeft u te maken met een bestemmingsplanwijziging? Ook in dat geval kan Kuiper & Van Tilborg u bijstaan bij het uitvoeren van een second opinions op de exploitatieplan(berekening) en beoordeling van anterieure overeenkomsten.